ให้ปัจจุบันคือปัญญา
เผชิญปัญหาอย่างเข้าใจ
เพราะทุกชีวิตนั้นไม่เที่ยงแท้ตลอดไป
ขอเธอจงปล่อยวาง
เจ็บก็ยังจะจมอยู่ตรงนั้นจ
วนเจียนจะหมดความหวัง
ไม่มีพลังเมื่อรอยช้ำไม่จางไป
เจอแต่ความผิดหวังอยู่อย่างนั้น
ความคิดกังวลช่างตอกย้ำ
ใช้เพียงความหลังเป็นกฎเกณฑ์ ตัดสินใจ
เมื่อบางคนบอกว่าพรุ่งนี้นั้นมีจริง
ตราบทุกสิ่งบนโลกใบนี้ยังเคลื่อนไหว
เลยปล่อยใจให้รอดวงตะวัน
คอยส่องสว่างทางต่อไป
จนลืมความหมายในค่ำคืนของดวงดาว
ลืมความมืดมิดที่ทุกข์ทนทรมาน
คุณค่าคือสิ่งใด
อย่าปล่อยให้ความผิดหวังซ้ำๆ
ย้ำจนใจช้ำๆ
จนเชื่อว่าทุกข์นั้นเป็นสิ่งไม่ดี
เฝ้ามองทุกข์อีกครั้ง พิจารณาให้ดี
จึงเห็นว่าทุกข์ที่มีตั้งอยู่เพราะใจ
เพราะทุกๆ สิ่งยังเกิดขึ้นและเปลี่ยนผัน
ไม่อาจบังคับให้เป็นไปดั่งฝันได้
ให้ปัจจุบันคือปัญญา
เผชิญปัญหาอย่างเข้าใจ
เพราะทุกชีวิตนั้นไม่เที่ยงแท้ตลอดไป
ขอเธอจงปล่อยวาง
ทุกข์มันเกิดเพราะใจเข้าไปยึด
ให้แต่หลงเพลินคิดลึก
ปล่อยใจให้นึกปรุงแต่งทุกข์เรื่อยๆ ไป
เหตุก็คือเพราะเราเอาแต่คิดและไม่รู้จักการหยุดคิด
ใช้เพียงชีวิตที่คิดฟุ้ง ปรุงเข้าไป
หากบังเอิญว่าวันพรุ่งนี้ไม่มีจริง
นั้นอย่าปล่อยลมหายใจทิ้งจะได้ไหม
ลองดูลมหายใจที่เข้ามา เอาแค่เวลาที่หายใจ
อยู่กับความหมายของสายลมที่เข้ามา
แทนที่ความคิดปรุงแต่งทุกข์ทรมาน
มาดูลมหายใจ Here and now
อย่าปล่อยให้ความผิดหวังซ้ำๆ
ย้ำจนใจช้ำๆ
จนเชื่อว่าทุกข์นั้นเป็นสิ่งไม่ดี
เฝ้ามองทุกข์อีกครั้ง
พิจารณาให้ดี
จึงเห็นว่าทุกข์ที่มีตั้งอยู่เพราะใจ
เพราะทุกๆ สิ่ง ยังเกิดขึ้นและเปลี่ยนผัน
ไม่อาจบังคับให้เป็นไปดั่งฝันได้
ให้ปัจจุบันคือปัญญา
เผชิญปัญหาอย่างเข้าใจ
เพราะทุกชีวิตนั้นไม่เที่ยงแท้ตลอดไป
ขอเธอจงปล่อยวาง
อย่าปล่อยให้ความผิดหวังซ้ำๆ
ย้ำจนใจช้ำๆ
จนเชื่อว่าทุกข์นั้นเป็นสิ่งไม่ดี
เฝ้ามองทุกข์อีกครั้ง
พิจารณาให้ดี
จึงเห็นว่าทุกข์ที่มีตั้งอยู่เพราะใจ
เพราะทุกๆ สิ่ง ยังเกิดขึ้นและเปลี่ยนผัน
ไม่อาจบังคับให้เป็นไปดั่งฝันได้
ให้ปัจจุบันคือปัญญา
เผชิญปัญหาอย่างเข้าใจ
เพราะทุกชีวิตนั้นไม่เที่ยงแท้ตลอดไป
ขอเธอจงปล่อยวาง
ขอเธอจงปล่อยวาง
Here and now
ตามรู้ลมหายใจ